Como era de esperar, pouco a pouco a viña comeza a entrar na súa etapa de maduración co inicio do pintado, aínda que de momento dun xeito relativamente contido debido á climatoloxía que tivemos estes días. Coincide aproximadamente esta data coa do ano 2024 e é tamén semellante á da campaña 2023.

A climatoloxía solleira, cálida e maioritariamente seca das últimas semanas seguiu a favorecer o bo desenvolvemento das uvas, de xeito que na última revisión que fixemos, realizada entre martes 15 e mércores 16, observamos como algúns acios de variedades tintas comezaban o pintado e tamén vimos xa brillo nalgún gran de acios dunha variedade branca temperás ben expostos á luz solar e en parcelas normalmente máis precoces.

É máis, nalgunha planta de variedades moi temperás e doces que vemos nalgúns predios, os paxaros xa empezan a alimentarse dos grans debido ao seu maior contido en azucre e á súa polpa branda.

Ademais, as temperaturas tan elevadas que se prevén para os próximos días e o ambiente maioritariamente solleiro e seco que tamén se anuncia probablemente acelere o proceso, de maneira que ao longo da semana é previsible que o pintado se vaia estendendo en todos os predios e variedades.

Como ben é sabido, a finais da semana pasada houbo un empeoramento da climatoloxía fronte á que se viña dando nas datas anteriores. Así, entre venres e sábado producíronse precipitacións de baixa contía que, polo menos nas estacións de MeteoGalicia consultadas, non superaron os 15 l/m², manténdose en xeral na contorna de 7-9 l. Estas choivas beneficiaron ás viñas a nivel fisiolóxico, pois moitas xa amosaban síntomas de seca, o que prexudicaría a colleita potencial se non se revertía a situación, e a nivel fitopatolóxico non pareceu afectarlles polo de agora. De feito, segundo as nosas observacións desta semana, non houbo avance algún nos escasos síntomas que había nalgún predio e tampouco apareceron novos en folla e/ou en acio tanto neses predios coma nos que estaban sas, o que incluso se pode trasladar ás plantas testemuña sen tratamentos.

É certo que as choivas viñeron acompañadas dunha baixada relativa das temperaturas diúrnas e nocturnas fronte ás das semanas anteriores e, de feito, no captador que temos instalado nas filas testemuña da nosa viña de Areeiro o número de esporanxios experimentou un descenso acusado desde ese momento.

Malia esta baixada de temperaturas, os valores acadados e a humidade relativa foron/son totalmente compatibles co desenvolvemento do patóxeno, e por iso aínda se poden producir infeccións e aparecer síntomas que poderían afectar tamén aos acios, non só á parte vexetativa das plantas. Por este motivo, de momento non se pode descoidar a vixilancia, pero ben é certo que para os próximos días os diferentes modelos meteorolóxicos consultados indican unha elevada estabilidade climática, ventos secos do norte ou nordés e temperaturas moi altas, o que reducirá o risco.

Do mesmo xeito ca semana anterior, observamos novos síntomas en follas das plantas testemuña e tamén en acios. É máis, incluso nalgúns predios nos que se fan tratamentos, ben sexa optimizándoos (é dicir, realizándoos só cando son necesarios) ou intervindo con intervalos máis fixos, tamén observamos algunha zona con algún síntoma aínda viable, pero non é unha situación moi estendida en absoluto nin en número de predios nin en número de acios afectados dentro dun predio. As condicións meteorolóxicas previstas para as próximas xornadas non serán especialmente limitadoras do desenvolvemento do fungo, e por iso hai que permanecer alertas por si fose necesario renovar os tratamentos. Neste último caso, lembren as restricións en canto aos ventos referidas ao final do mildio. 

O avance da enfermidade nos próximos días dependerá da súa presencia actual e loxicamente das condicións climatolóxicas. Como sabemos, as condicións de luminosidade reducida derivada de néboas e/ou nubes favorece ao patóxeno e as choivas intensas o prexudican no sentido de que poden lavalo ao ser un fungo ectoparasito. Polo tanto, tamén no caso desta enfermidade haberá que facer revisións continuas ás viñas para detectar si aparecen novos síntomas e, en caso afirmativo, tratar, pois de todos é coñecido que unha infección mal controlada deste fungo pode provocar a rotura da pel dos grans e favorecer os ataques de botrite e outras podres secundarias.

No desenvolvemento deste fungo xoga un papel fundamental o estado sanitario xeral dos acios, pois é un patóxeno oportunista que se instala a partir de feridas, aínda que sexan micro-lesións, restos vexetais secos, etc. en condicións de temperatura e humidade elevadas. Pois ben, á vista das nosas revisións, e tamén polo que nos informan persoas que soen colaborar con nós,  en xeral os acios están en bo estado polo de agora, salvo excepcións. Así, non observamos síntoma algún, nin nos acios secos totalmente por proceder de ataques de mildio temperás (e que caen xa por mero contacto) ou naqueles que teñen aperturas fisiolóxicas ou feridas polas rozas da vexetación acompañante. Tamén para os próximos días todas as previsións meteorolóxicas apuntan a que vai haber tempo seco, e por iso tampouco favorecerán ao fungo. Con todo, tampouco se pode descoidar a vixilancia porque a maduración é o período onde pode causar máis danos este patóxeno.

O risco de ataque deste patóxeno diminúe sensiblemente co pintado, e por iso, e considerando tamén as condicións meteorolóxicas previstas, non se espera que xa cause danos.

Nos predios que visitamos nós temos que seguir falando de ausencia total de síntomas, polo menos ata o de agora. Do mesmo nos informan, en xeral, as persoas que colaboran con nós e os viticultores cos que falamos. Non obstante, un técnico colaborador tamén nos informaron dun caso puntual no que atopou, nas marxes dunha parcela sometida a confusión sexual,  unha elevada proporción de penetracións de eirugas (ver imaxe de abaixo cedida polo propio técnico). 

Pola nosa parte, tampouco tivemos captura algunha de machos de Lobesia nas trampas, e de feito a imaxe de abaixo corresponde á base dunha delas que leva colocada toda a campaña, e onde só se recolleu un exemplar.

En todo caso é sabido que os ataques das eirugas son un factor determinante na aparición de botrite e outras podres secundarias, e por iso hai que manter a vixilancia.

Nas trampas que temos instaladas nas parcelas de seguimento da nosa rede non temos un nivel significativo de capturas, aínda que ben é certo que esta circunstancia só a deberiamos referir ao Salnés, pois nas de Condado e Rosal realízanse os tratamentos obrigatorios (nalgunhas parcelas) ou recomendados (noutras) contra o vector da flavescencia dourada. De feito, nas nosas trampas non capturamos ata o de agora ningún exemplar de Scaphoideus titanus, pero si se recollen nalgunhas das que hai instaladas dentro do programa de erradicación e control da flavescencia dourada en Galicia. Por este motivo, lembramos unha vez máis a obrigatoriedade dos tratamentos na zona demarcada e a conveniencia de reducir as poboacións de S. titanus no resto, para deste xeito intentar acabar con esta grave enfermidade de corentena que, como sabemos, non ten cura. Ademais, é FUNDAMENTAL eliminar e destruír canto antes as plantas nas que se confirme a enfermidade.

As materias activas e os formulados que están autorizados para a loita contra o insecto transmisor Scaphoideus titanus son as recollidas na seguinte táboa:

Segundo as nosas observacións, a presenza de acariose é bastante xeral en moitas viñas, o que se pode entrever xa desde lonxe pola cor bronce das plantas. Nalgunhas parcelas xa se deu algún tratamento pero están a aparecer de novo as súas picaduras nas follas terminais, o que indica un novo avance. Como dixemos a semana anterior, a maioría dos insecticidas rexistrados para o control de Scaphoideus titanus frean moi ben estes ácaros, así coma o xofre.

A estas alturas da campaña as plantas afectadas por patóxenos de madeira xa non só poden ter síntomas nas follas senón tamén nos acios. Estas plantas hai que marcalas para ver como evolucionan e actuar en función diso, ou ben eliminalas se están moi afectadas para evitar que sexan fontes de contaminación para o resto.

As froitas en maduración están a ser atacadas por diferentes parasitos animais como avespas, paxaros, avelaíñas e tamén por diferentes moscas das froitas. As feridas provocadas son a orixe de diferentes podres e tamén da caída destes froitos. Tanto os que caen ao solo como os que permanecen na árbore deben ser retirados e eliminados para evitar que se incrementen os danos a consecuencia da actividade de máis moscas e de novos patóxenos secundarios causantes de podremias.